Kuchenna niebezpieczna porażka

Było pracowicie i twórczo. W całym domu pachniało ziołami, które są podstawą zupy grochowej by Jamie Oliver. Zapowiadało się wspaniale. Atencja szczególna, bo zupa pojechać miała do chorego teścia.Jeszcze tylko na malutkim gazie parę minut, żeby groch był mięciutki.... Poczytam w tym czasie zmęczona po robieniu chruścików.
Zmęczona to mało powiedziane. Przepis wiedziałam że pracochłonny ale efekt wart wysiłku miał być. Ciasto wyrabiać należy przez co najmniej pół godziny. Ja jednak wyrabiać i modyfikować przepis musiałam przez ponad godzinę! Dodawałam masło i kolejne jajka bo nic nie chciało się połączyć. W końcu jednak udało się wyrobić gładkie i plastyczne ciasto. Usmażyłam kruchutkie chruściki (także dla teścia).
Moment smażenia odbywał się jednak w sporych nerwach, ponieważ Duży ma obsesję na punkcie zapachu smażonego tłuszczu. Kiedy tylko zobaczył do czego się zabieram, opowiadał o tym jak nie lubi smrodu tłuszczu, jak wnika w ubrania i pytał czy warto. Przyznaję, że krew gotowała się we mnie, czemu dałam wyraz słowną ripostą... Przy włączonym pochłaniaczu, udało mi się to zrobić prawie bezzapachowo.
Byłam dumna i spełniona. Chruściki zrobione, zupa ugotowana. Jak wystygnie spakuję ją rano do naczynia i niech doda sił choremu. Na zdrowie!
W nocy zbudził mnie mocny zapach. Pomyślałam, że Duży miał rację. Jednak zapach podgrzanego smalcu, w domu z otwartą kuchnią, stanowi duży dyskomfort. Ok 5 rano pomyślałam, że to musiał być jakiś stary smalec, bo zapach wniknął w każdą najmniejsza komóreczkę mojego ciała. Czułam  że pościel, ubrania i wszystko co mnie otacza  zwyczajnie śmierdzi. Duży komentował kilkakrotnie, że tych parę kruchych ciastek jest nie warte takiego smrodu. "Uprzedzałem, prosiłem". Czułam  że mięknę i, że to racja. Obiecałam sobie, że już nigdy, przenigdy nie usmażę faworków. Poproszę Mamę, która robi to najlepiej na świecie. A przede wszystkim u siebie w mieszkaniu....
Kiedy usłyszałam rano Dobrosię, która pokasływała i narzekała na nieprzespaną noc, pomyślałam  że to niemożliwe by dwie kostki smalcu zrujnowały noc i poranek naszej rodziny. Schodząc na dół czułam, że zapach nasila się wraz z każdym stopniem. W ciemności wczesnego poranka zobaczyłam tlący się ogień pod ... grochówką. Nie wiem jak mogło się to stać. Nie wiem.... Jedna mała chwila.
Dziękuję Bogu, że nie spaliłam domu. Zwracam honor biednym chruścikom, które zebrały w nocy stos złych myśli od każdego z nas. Są warte wysiłku. Z namaszczeniem zjadam do porannej kawy bogu ducha winnego faworka. Smaczny i niezwykle kruchy.
Jedynym, który nie zauważył ani grozy sytuacji ani zapachu, był Mały. Dziś w nocy bowiem przyszła do Niego "Wróżka Zębuszka"! Pierwszy ząbek wieczorem znalazł się pod poduszką.A rano obok niego pojawił się maleńki prezencik. Małe nóżki biegały od jednego do drugiego i pokazywały miniaturową figurkę. Maleńki prezencik okazał się być wielką radością.
Przede mną cały dzień wietrzenia. Niestety pomimo kąpieli, zapach towarzyszyć nam będzie cały dzień... Jeśli więc poczujesz gdzieś obok siebie zapach spalenizny (na dodatek spalonego grochu) to uśmiechnij się proszę bo mogę to być ja...